𝐌𝐄𝐓 𝐄𝐋𝐊𝐀𝐀𝐑!

Zaterdagmiddag, 17:00 uur, de scheidsrechter fluit voor het begin van de bekerwedstrijd: VKW - VV Creil-Bant. Voordat we verder ingaan op de wedstrijd, eerst maar even de “voorpret”. Om 13:00 uur was het voor de selectie tijd om zich te verzamelen in de sportkantine in Creil. Er was een lunch verzorgd met aansluitend een wedstrijdbespreking. Jannie bedankt voor de heerlijke lunch!

Om 14:30 uur was ook de trouwe aanhang van VVCB aanwezig, gezamenlijk zochten we een plek in de bus om de reis naar Westerbork af te leggen. Daar waar de supporters uit Creil dus waren ingestapt, was alleen nog een dubbele tussenstop in Bant van toepassing om de bus vol te krijgen. Dubbele tussenstop? Eerst de supporters uit Bant oppikken bij de rotonde en daarna een snelle stop om de koude drankjes in te laden. Deze werden opgehaald uit de koeling bij onze sponsor Slump Catering & Events.

Maar goed, de bus zat vol en ging met volle moed richting Westerbork. Eenmaal aangekomen in Westerbork, troffen we een prachtig gelegen sportpark tussen de bossen. We werden hartelijk ontvangen en konden ons rustig gaan voorbereiden op de wedstrijd die binnen een uur zou gaan beginnen. Een wedstrijd waar nog lang over gesproken zal worden…

Zaterdagmiddag, 17:00 uur, tijd om te beginnen! Met een overtal aan supporters van onze zijde, voelde het af en toe misschien wel als een thuiswedstrijd voor ons. Dit gaf ons kracht en energie om echt als team te fungeren. De linies stonden goed op elkaar afgestemd, overal was coaching te horen maar voornamelijk de duels werden als echte kerels aangegaan. Gewoon durven voetballen en plezier hebben is wat de trainer ons vertelde voorafgaand aan de wedstrijd. Er werd opgebouwd en aanvallen werden gecreëerd. Het verschil tussen een eersteklasser en een vierdeklasser was totaal niet te zien… Deze werklust werd uiteindelijk na 28 minuten beloond, Rene wist de bal tussen de palen te krijgen en de voorsprong was een feit. Euforisch maar ook met een stuk realisme gingen we verder waar we gebleven waren, wetende dat VKW natuurlijk op elk moment gevaarlijk kan gaan worden. Maar het was VVCB dat de toon bepaalde. Rene werd in de diepte weggestoken met een balletje die precies tussen verdediger en keeper terecht kwam. Rene bewaarde de rust en wist met zijn tweede treffer de stand op 0-2 te brengen. Niet veel later werd een aanval van VKW onderbroken en kwamen wij er razendsnel uit. Via verschillende schijven kwam de bal bij de pijlsnelle Rob terecht, drie man werden op het verkeerde been gezet en de, terechte, 0-3 was de ruststand. Zou het dan toch?

In de rust werden de koppen bij elkaar gestoken. Niemand had dit op voorhand verwacht, maar er werd gehamerd op het feit dat de thuisploeg straks furieus uit de kleedkamer zou gaan komen. Als wij er drie kunnen scoren, kunnen zij dat immers ook… Niets was minder waar! De thuisploeg bleef doorgaan met het rustige spel van de eerste helft en het leek alsof ze dachten dat de tweede helft weer met 0-0 zou gaan beginnen. Er werd geknokt voor elke meter en Ruud was de echte eindbaas in eigen zestien. Kansen waren er over en weer en het spel golfde alle kanten op. Wij die iets meer gingen inzakken en op de counter gingen loeren, zij die steeds meer druk naar voren gaven, wat natuurlijk logisch is. De kers op de taart was een snelle uitbraak via Rob, die ervoor zorgde dat de 0-4 op het scorebord stond. Geweldig! Niet veel later floot de, uitstekend fluitende, scheids af voor het eindsignaal. De vreugde was groot omdat het gewoon een zeer terechte uitslag was. Prachtig om te zien dat er zo veel steun vanuit onze prachtige vereniging aanwezig was. Supporters die mee waren met de bus, maar ook supporters met eigen vervoer. Om zulke momenten te delen is werkelijk fantastisch!

De terugreis was hierdoor prachtig. Supporters en spelers zongen mee met de hitjes die over de box werden afgespeeld, en de drankjes gingen erin als water. Een prachtige dag om met elkaar te beleven, bedankt!